Begraven of cremeren?

Begraven of cremeren, wat moeten we doen? Er zijn heel wat mensen, waaronder christenen, die na hun heengaan gecremeerd willen worden.

Wat zegt de Bijbel er eigenlijk van? Wel, de Bijbel is duidelijk! Het antwoordt is namelijk dat Gods Woord duidelijk laat zien dat we na ons heengaan begraven dienen te worden.
Het woord “begraven” staat minstens tachtig keer in Gods Woord.
In het Nieuwe Testament wordt uitsluitend over "begraven" en "graf’ gesproken.
Wordt er in Het Oude Testament dan wel over lichamelijk verbranden gesproken? Ja, maar altijd in negatieve zin!
We ‘duiken’ eerst even de geschiedenis in.

Begraven in de Bijbel
De Bijbel is heel duidelijk over de dood. In de eerste plaats wordt de dood in Israël niet verheerlijkt. In Job 18:14 lezen we dat het genoemd wordt ‘de koning der verschrikkingen'. De apostel Paulus noemt de dood: “de laatste vijand” (1 Cor. 15:26).
Het woord ‘begraven’ treffen we voor het eerst aan in Genesis 15:15 waar God tegen Abram zegt: “Maar gij zult in vrede tot uw vaderen gaan; gij zult in hoge ouderdom begraven worden.”
Toen de vrouw van Abraham stierf, begroef hij haar. Er staat in Genesis 23:19 “Daarna heeft Abraham zijn vrouw Sara begraven in de spelonk van het veld van Makpela, tegenover Mamre, dat is Hebron, in het land Kanaan.”
Toen Jozef nog in leven was, zei hij tegen zijn zonen: God zal zeker naar jullie omzien en dan moeten jullie mijn beenderen vanhier meenemen Genesis 50:25(HSV).
Dat de beenderen van Jozef inderdaad werden begraven vinden we terug in Jozua 24:32 En de beenderen van Jozef, die de Israëlieten uit Egypte meegenomen hadden, begroeven zij in Sichem=Kanaän). (HSV).
In Daniël 12:2 staat: Velen van hen die slapen in het stof der aarde. We zien hier dus dat de Bijbel spreekt over ‘het slapen’ van hen in het stof der aarde, wat dus wil zeggen dat “de lichamen van overleden personen in de aarde zijn.” Deze lichamen zijn begraven!

Nog meer teksten:
• Genesis 23:19 Daarna heeft Abraham zijn vrouw Sara begraven…

• Genesis 35:19 Zo stierf Rachel en werd begraven…

• Genesis 50:7 Toen trok Jozef heen om zijn vader te begraven…

• Numeri 20:1 De Israëlieten dan, de gehele vergadering, kwamen in de woestijn Sin, in de eerste maand, en het volk verbleef te Kades; Mirjam stierf daar en werd daar begraven.

• 1 Koningen 2:10 Toen ging David te ruste bij zijn vaderen en werd begraven in de stad Davids.

• 1 Koningen 11:43 En Salomo ging bij zijn vaderen te ruste en werd begraven in de stad van zijn vader David…

• Lukas 9:59b Sta mij toe eerst heen te gaan en mijn vader te begraven.

• Mattheüs 14:12 En zijn discipelen kwamen en namen zijn lijk weg en begroeven hem…
Tot zover een aantal teksten over begraven.
Laten we ons nu eens gaan verdiepen in wat Gods Woord ons over verbranding(crematie) te zeggen heeft.

Crematie in de Bijbel
Wat direct al opvalt is dat verbranding in de Bijbel altijd gepaard gaat met straf, occultisme, enz...
De eerste melding van verbranding vinden we in Genesis 38:24, waar staat:
Het gebeurde ongeveer drie maanden later dat men Juda vertelde: Tamar, uw schoondochter, heeft hoererij bedreven en zie, ze is ook zwanger door die hoererij. Toen zei Juda: Breng haar de stad uit en laat haar verbrand worden(HSV).
Tamar werd echter gespaard toen bleek dat Juda de vader was. Deze verzen laten wel direct al zien dat verbranding een straf was.
Ik laat de Bijbel nog meer spreken:
• Leviticus 21:9 Als een dochter van een zekere priester zich ontheiligt door hoererij te bedrijven, dan ontheiligt zij haar vader. Zij moet met vuur verbrand worden(HSV).
We zien hier dat als een ontheiligende priesterdochter zich met hoererij bezig ging houden, ze dit met de dood moest bekopen. Als straf zou zij dan met vuur worden verbrand.
• Numeri 16: 35 En vuur kwam bij de HEERE vandaan en verteerde de tweehonderdvijftig mannen die het reukwerk aangeboden hadden(HSV).
Toen o.a. 250 mannen(leiders) uit de Israëlieten in opstand kwamen tegen Mozes, werden ze als straf door vuur verteerd.
• 1 Samuel 31:11-13 Toen de inwoners van Jabes in Gilead hoorden wat de Filistijnen met Saul gedaan hadden, begaven alle krijgslieden zich op weg, liepen de gehele nacht door en haalden de lijken van Saul en zijn zonen van de muur van Bet-san. Daarna kwamen zij in Jabes terug en verbrandden ze daar. Zij namen hun gebeente en begroeven het onder de tamarisk te Jabes(NBG).
We zien hier dat de dode lichamen van Saul en zijn zonen door de inwoners van Jabes verbrand werden. We zien hier tevens dat men de botten spaarden, dit als dankbaarheid jegens Saul voor zijn inzet die hij betoond had om hen te redden uit de handen van de Ammonieten, toen hij nog maar net koning geworden was. De beenderen van Saul werden naar Israëls gebruik alsnog begraven.

Later werden de beenderen door David herbegraven in het familiegraf van Kis, de vader van Saul, als eerbetoon (2 Samuel 21:11-14).

Laten we nog een aantal teksten gaan bekijken:
• 1 Koningen 13:2 Deze nu predikte tegen het altaar door het woord des HEREN, en zeide: Altaar, altaar, zo zegt de HERE: zie, een zoon zal aan Davids huis geboren worden met name Josia; en hij zal op u de priesters der hoogten slachten, die offers op u ontsteken, en mensenbeenderen zal men op u verbranden(NBG).
Als straf voor de heidense priesters kondigde God aan dat hun beenderen zouden worden verbrand.
Koningen 23:16-19 Toen Josia zich omkeerde en de graven zag die daar op de berg waren, stuurde hij boden en liet de beenderen uit de graven halen. Vervolgens verbrandde hij ze op dat altaar en verontreinigde dat, overeenkomstig het woord van de HEERE dat de man Gods verkondigd had, die deze woorden verkondigde. Verder zei hij: Wat is dat voor een grafteken dat ik zie? De mannen van de stad zeiden tegen hem: Het is het graf van de man Gods die uit Juda kwam, en deze dingen, die u met dit altaar van Bethel gedaan hebt, aangekondigd heeft. Hij zei: Laat hem liggen, laat niemand zijn beenderen aanraken. Dus lieten zij zijn beenderen onaangeroerd, evenals de beenderen van de profeet die uit Samaria gekomen was.
Bovendien verwijderde Josia al de huizen van de offer hoogten die in de steden van Samaria waren, die de koningen van Israël gemaakt hadden om de HEERE tot toorn te verwekken; hij deed er hetzelfde mee als hij in Bethel gedaan had. Al de priesters van de offer hoogten die daar waren, slachtte hij af op de altaren, en verbrandde er mensenbeenderen op. Daarna keerde hij terug naar Jeruzalem.
De handeling van Josia is de vervulling van de profetie uit 1Kon 13:2. Josia graaft de beenderen van genoemde heidense priesters op en hij verbrandt ze honderden jaren later alsnog, als straf, zelfs lang na hun dood!

• Jeremia 7:29-33 Scheer uw hoofdhaar af en werp het weg, hef op de kale heuvels een klaaglied aan: de HERE heeft verworpen en prijsgegeven het geslacht waarop zijn verbolgenheid rust. Want de kinderen van Juda hebben gedaan wat kwaad is in mijn ogen, luidt het woord des HEREN; zij hebben hun gruwelen geplaatst in het huis, waarover mijn naam is uitgeroepen, om dat te verontreinigen, en zij hebben de hoogten van Tofet gebouwd, die zich in het dal Ben-hinnom bevinden, om hun zonen en dochters met vuur te verbranden, hetgeen Ik niet geboden heb en wat in mijn hart niet is opgekomen.Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des HEREN, dat niet meer gezegd zal worden: Tofet en dal Ben-hinnom, maar: Moorddal; en men zal in Tofet begraven bij gebrek aan plaats, ja, de lijken van dit volk zullen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot voedsel strekken, zonder dat iemand ze verjaagt.
Gods boosheid is tegen het verbranden van mensen en God noemt het een straf als doden door dieren worden opgegeten.
Amos 2: 1-3 Zo zegt de HERE: Om drie overtredingen van Moab, ja om vier, zal Ik het niet herroepen. Omdat hij het gebeente van Edoms koning tot kalk verbrand heeft. 2 zal Ik vuur werpen in Moab…..
Hier zien we ook weer de boosheid van God omdat er mensenbeenderen zijn verbrand, in dit geval van de koning van Edom.
Jeremia 16:4 Zij zullen sterven aan dodelijke ziekten, er zal over hen geen rouw bedreven worden en zij zullen niet begraven worden, maar tot mest op de aardbodem zijn(HSV).
Het is een straf als iemands stoffelijk overschot als ‘mest’ op de akker wordt uitgestrooid.
Als we trouwens kijken naar het lot van de onbekeerde mens die na zijn heengaan wordt veroordeeld tot het vuur van de hel, dan zegt dit natuurlijk genoeg. Ook dit vuur staat voor straf!
We hebben zeer duidelijk kunnen zien dat het cremeren niet de Bijbelse weg is.

Het lichaam
Er zijn heel wat mensen die menen dat ons lichaam niet belangrijk is. “Het is slechts een omhulsel”, horen we vaak zeggen. In Mat. 6:25 zegt Jezus van het lichaam: "is het lichaam niet meer dan de kleding?" Kleding is een omhulsel om ons lichaam te bedekken. Het lichaam is meer dan de kleding, zo zegt Jezus. Het is dus niet zomaar een omhulsel van onze ziel en geest. Ons lichaam doet er wel degelijk toe.
Laten we eens naar Jezus kijken, na Zijn sterven.
Het was op de eerste dag van de week dat Jezus’ lichaam werd opgewekt, het werd weer levend gemaakt. Zijn lichaam was na Zijn sterven dus niet waardeloos geworden. Hij ontving ook geen nieuw lichaam. Wel is er wat met het lichaam gebeurd. Paulus heeft het in 1 Korintiërs 15 over een natuurlijk, vergankelijk lichaam dat gezaaid wordt en een onvergankelijk lichaam dat opgewekt wordt. Maar het is hetzelfde lichaam.
We zullen met zorg om moeten gaan met het menselijke lichaam. Zowel met ons levende lichaam, wat inhoudt dat wij ons lichaam niet mogen verwaarlozen, alsmede met ons dode lichaam, wat niet behandelt mag worden alsof het alleen maar een omhulsel is dat toch zal vergaan.
De Bijbel leert dat ons lichaam, d.w.z., het lichaam van een kind van God, een tempel is van de Heilige Geest (I Kor.6:19). Ook zegt de Bijbel dat ons lichaam is gekocht en is betaald met het bloed van Jezus (I Korintiërs 6:20). Bij Christus’ wederkomst zal God dat lichaam verlossen en vernieuwen(Romeinen 8:23; 14:7-8 en Filippenzen 3:20-21).

Opstanding
De Bijbel praat heel resoluut over de opstanding van doden! Begraven spreekt ten diepste over de hoop van de opstanding. Zoals Jezus eens is gestorven en begraven, maar ook is opgestaan uit de dood, zo zullen ook de gestorven gelovigen, die zijn begraven, eens opstaan uit de dood (I Korintiërs15:20-22 en 1Thessalonicenzen 4:13-18).
Het begraven van het lichaam, welke dus in het graf eigenlijk ‘wachtende’ is, totdat het uit het graf weer opstaat. Als we ons lichaam na onze dood laten begraven, dan is dat tevens een getuigenis van geloof in onze eigen opstanding uit de dood. Daarnaast ook nog eens een getuigenis naar een ieder die denkt dat alles met de dood ophoudt en dat het dode lichaam van geen enkele waarde is.

Enkele teksten over de opstanding:
Mt 27:52 en de graven gingen open en vele lichamen der ontslapen heiligen werden opgewekt.
Filippenzen 3:21 Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam.
Openbaring 20:13 En de zee gaf de doden, die in haar waren.

Crematie: hel of hemel?
Een veel gehoorde vraag is: zijn de overleden mensen die gecremeerd zijn dan verloren?
Het antwoordt hierop is: Nee!
De redding van een mens hangt niet af van de manier van lijkbezorging, het wel of niet cremeren van het lichaam, maar van het wedergeboren zijn, het geloof in de Verlosser, Jezus Christus!

Slot
Ik wil tot slot nog even stilstaan bij de woorden ‘stof en as’.
Gen.3:19 zegt: In het zweet van uw gezicht zult u brood eten, totdat u tot de aardbodem terugkeert, omdat u daaruit genomen bent; want stof bent u en u zult tot stof terugkeren (HSV).
Wij zijn van stof door God uit de aardbodem geschapen (Genesis2:7).
God zegt bijvoorbeeld tegen Abraham in één zin dat hij ‘stof en as’ is. (Genesis 18:27) De woorden ‘stof’ en ‘as’ hebben hier dezelfde betekenis, maar staat voor nietig en vergankelijkheid van de mens.
Het Hebreeuwse woord dat voor ‘as’ wordt gebruikt is efer en het Hebreeuwse woord voor ‘stof’ is afar.
Het woord afar komt echter nooit voor in de betekenis van as als gevolg van (lijk)verbranding.
Wij zullen tot stof (afar) terugkeren en niet tot as (efer), in de betekenis van as als gevolg van verbranding.

• Elke christen moet er op gewezen worden dat begraven alleen de Bijbelse manier van lijkbezorging is.